принципи на суптилно конфузна свест

И осеќам како пак тонам во длабока меланхолија со приспивен призвук.. повлечен од цела популација, затворен во својот ум кои неможеше да се вклопи во сето случување.. сурово, оштетен за чувство.. потиштен од околностите... краток блесок на бесполезна идеја.. оскудна за другите, а нема задоволоство и кај мене.. пак се најде некој за утеха, неразбирлива.. но барем искрена.. би сакал да ценам, но ги потрошив силите обидувајќи се да докажам дека можам.. слабости на мојата суета.. тешки звуци ме допираат површно и матат мисли, зар не е апсурдно што неможев да бидам само јас.. каде би водело ова "самоуништување", немам енерија.. ги испив сите флуди да профункционирам и пак би било исто без никаков допринос од сите влијанија, притисоци, насмевка, а нема радост.. уфф зошто морам ?!