Ахам, да! па те..

гнев, бол и револт.. дискусија во која неќам да се впуштам, вилицата вкочанета неможам да пуштам ниту глас. околу мене ликови сокриени во себе неможам да допрам до нив.. трипот беше отиден одамна.. го пијам третото кафе со незнам која цигара по ред.. имав некое депресивно чувство.. скршен од околностите и моето присуство на ова место кое неможев да го бирам.. доза на апатија тлее во сите нас и меѓу луѓето нема човек, не оставај верба некој лесно ќе те искористи.. проблеми?! што е всушност поентата на секој проблем.. зар бекство е лесно но не значи крај.. само промена, духовна надградба и силна стабилност.. човек на место.. ме учеа, не учеа сите знај, бирај го правиот пат одиш во рај! изгубете се сите.. ни трошка доблест за вас кое не сте тоа што сте.. родени од болка тонемме во агонија...