Aпокалиптичен Призрак..

Без чувство, ладно .. како ходник во напуштена зграда. Немав зошто, ја испуштив борбата, меморијален отпис, крај на болка.. душевен мир, психоделија - неистоветена со реална слика, трагање по непознато, бесцелно, "бесот е дар" неможам да го пренасочам и искористам, некреативно, апатично, сиво, "зарем цело време сум бил сам, јас и мојата совест, јас и мојата ебена совест, сам" и знаеш што следи, крај на агонија, одзив на рамнодушност, искрена доблест - не ја памтам, а нема причина, немам лице и визија, само стојам и нема да говорам, анти-депресивен свет, потсвесно лудило, хаос, мир за секој поет, солза на жива рана, крвари секој орган, безфункционално, рација на еквивалентност, а пак непроменета авантура на патење.. неќам да осеќам, ебете се сите, си одам од вашиот свет...